ROTTERDAM IS GROOTS, HISTORISCH VAN WAARDE, VAN
ALLES TE DOEN, ... MAAR ... WERK...T DE MOTOR WEL?
Naam: Arthur Vriens
Leeftijd: 53
Bedrijf / beroep: Docent / Visagist / Grimeur
Grootste overwinning: Theater voetbaltoernooi 2000 met Theater Lantaren/Venster
Grootste misser: Ik heb nergens spijt van.
Quote op je ijskast: Op mijn koelkast hangt een magnetische puzzle van
Sesamstraat, en een kookwekker. Sesamstraat is heel leerzaam.
Volgens mijn info heb jij al aardig wat gegrimeerd?
Volgens de mijne ook. Maar wat wil je weten?
Ik vraag me echt af of Rotterdam daar wel de stad voor is?
Rotterdam filmstad is het nooit geworden toch?
Of Rotterdam een filmstad is of niet, daar kan ik geen uitspraak van betekenis
over doen. Mijn mening is dat Rotterdam bij uitstek een filmstad zou kunnen
zijn, omdat de stad een mooi en divers decor biedt. De rest is afhankelijk
van politiek en de al dan niet gekoesterde wens van de filmindustrie om
op niveau mee te spelen in Europa of daarbuiten.
Ik verleen mijn medewerking zelden aan films die langer duren dan 10 minuten.
Ik werk liever met beeldend kunstenaars, dan met cineasten.
Waar haal jij je opdrachten vandaan?
Ik zou graag de kans nemen iets uit te leggen. Ik ben van nature een autodidact
en een denker/filosoof. Mijn liefde gaat uit naar onderzoeken en leren,
in de breedste zin van het woord. Ik wil graag dingen kunnen.
Als tiener haalde ik elke avond mijn brommer uit elkaar. In de jaren 90
ontleedde ik computers en in het verlengde daarvan de computerprogrammas.
Omdat ik als leerkracht afstudeerde in de crisis van de jaren 80, kwam
ik in mijn vrije tijd in aanraking met portrettekenen en een cursus grimeren.
Later bleek visagie een prima middel om geld te verdienen en grimeren
een mogelijkheid om met acteurs in gesprek te raken. Beide richtingen
bieden voortdurend een vraag om onderzoek.
Hoe krijg ik een mooie oogopslag, hoe wordt licht beheersbaar in de fotografie
en wat moet ik doen om een scheve mond symmetrisch te krijgen. Maar onder
acteurs komt daarnaast het menselijk drama ter sprake. De onmacht, de
humor, de woede, maar ook politiek en historie. Ik ben pedagogisch geschoold.
Opvoeden en opgroeien heeft mijn volle aandacht. Mijn vak komt tegemoet
aan mijn wens om met mensen in contact te zijn, het voorziet in mijn behoefte
aan onderzoek en kennis opdoen en het biedt me veel vrij te besteden tijd.
Tijd om mijn brede interesse enigszins te bevredigen. Tijd om met mijn
zoon door te brengen. Met make-up heeft het feitelijk niet zo veel te
maken, hoewel ik graag de wereld wat mooier zou maken. Mijn CV is nogal
divers. Een beetje ondernemer zou het een zootje noemen. Maar alles tezamen
vormt het mij. En Rotterdam biedt me de mogelijkheden om dit te kunnen
uitleven. Prima stad!
Mijn markt wordt gevormd door elke productie die mij kan gebruiken. Variërend
van een toneelstukje van ambtenaren van een ministerie, tot een opera
die ik volbracht met 30 assistenten per avond. Maar ook voor een avondje
levensliederen door amateurs in Theater Walhalla kom ik met plezier een
uurtje opdraven. Vanuit de reclamefotografie kreeg ik vele jaren vrij
consequent klussen aangeleverd. Een van mijn meest trouwe opdrachtgevers
was Phoxx (Locationscope), een fotoproductie/locatiebureau. Ik heb een
vijftal jaren véél gewerkt met het Ro theater. Na een aantal
jaren televisie heb ik mij opnieuw op de fotografie gericht en heb ik
met 2 collegas een jaar of vijf een kleine maar zeer professionele
make-up opleiding gerund.
Als een soort sabattical ben ik in 1998 voor twee jaar met jonge delinquenten
gaan werken in een leerstrafproject met de nadruk op sociale vaardigheden.
4 Survival tochten (elk jaargetijde één) in de Franse Ardennen
per jaar. Aansluitend heb ik met een compagnon enige jaren voor Lantaren/Venster
en het IFFR lesmateriaal geschreven, en introducties en lessen verzorgd
bij ongeveer 130 Arthousefilms.
Wat maakt een goede grimeur?
Vakmanschap, oplossinggericht kunnen denken, en improviseren. Maar het
begint bij vakmanschap. Héél precies kunnen werken. Wensen
kunnen vertalen. Weten hoe make-up zich gedraagt als het wordt vastgelegd
op beelddragers (foto-film). Weten wat het effect is van alle mogelijke
verlichting. Weten van kapsels en haarwerk (pruiken, snorren, baarden
etc.), tattoo's, henna, historie van make-up en kapsels, special make-up
effects (wonden, kaalkoppen, ..), .. en nooit tevreden zijn.
Wie zou jou graag nog eens willen Grimeren?
Sommige studenten van ROC Zadkine, in de hoop dat ze dan hun eigen gezicht
niet hoeven te bekladden.
Als ik die gaven van jou zou hebben zou ik me zeker 1 maal per week onherkenbaar
maken. Ook wel eens zo'n gedachte gehad!
Nee. Ik ben vrij bescheiden van aard, maar ik word graag gezien en herkend.
Hoorde dat je je eigen Spa op Camping Rotterdam hebt?
Klopt. Ook deze zomer weer, met nóg meer (en nieuwe) aanbiedingen.
Al vóór de crisis heb ik gezocht naar nieuwe wegen, waaronder
het kunst-onderwijs en festivals en evenementen. Arthur's Beauty en Wellness
Salon is in die context ontstaan. De Salon probeert een ( niet hét!
) voorbeeld te geven met welk gemak we voor elkaar het leven aangenaam
kunnen maken. Niet door geld te laten rollen, maar door elkaar te ontmoeten,
elkaar weer te durven aanraken, aandacht voor elkaar, door te beseffen
dat beauty en wellness volledig in jezelf gehuisvest is. De essentie van
de Salon is stilstaan bij het moment en weer voor elkaar gaan zorgen.
Dat betekent niet per sé elkaars billen afvegen, maar leven met
een betrokkenheid naar elkaar toe. Dat wordt genieten! Dáár
worden we mooi van!
Wat betekent Camping Rotterdam eigenlijk voor onze stad?
Al sla je me dood, maar de mensheid kan er iets van leren. Ja, ja, ..
herlees deze zin nog maar eens.
Zouden er meer van dit soort festivals moeten komen?
Zeker! Laagdrempelig en met een flinke dosis relativering. We moeten onszelf
minder belangrijk gaan vinden. Ik ben van oorsprong geen Rotterdammer,
maar ik krijg hier de indruk dat de bewijsdrang zó groot is, dat
je tenminste een gebrek aan zelfvertrouwen moet gaan vermóeden.
Beste koffie moment ever?
Elke ochtend.
Welke bladen liggen bij jou in de wc?
Oor. Helpt me een beetje om bij te houden hoe de popmuziekcultuur zich
ontwikkelt. Ik werk vanuit huis en ik heb een kind. Dat weerhoudt me er
vaak van om deze informatie elders in de stad op te doen.
De hele Binnenweg gaat op de schop, meer cultuur, meer eigenzinnige winkeltjes
en leuke horeca.
Gaat het de goede kant op of is het een tevergeefse?
Het gaat de goede kant op. De binnenweg is in mijn ogen één
van de dorpen in de stad. De benadering van ondernemers is van een veel
persoonlijkere aard. Dat levert vriendelijkheid en betrokkenheid op. Op
de Binnenweg begroet ik mijn buren.
Welke wijk heeft het op dit moment?
Huizen, bedoel je? .. of bushokjes? .. wildplasportieken..?
Sorry, maar dit is voor mij absoluut oninteressant. Het aantal trends,
en het tempo waarin ze elkaar afwisselen is niet bij te houden. Het gaat
nergens over. Sinds de samenleving mondiger is geworden heeft ineens iedereen
een eigen smaak en een eigen mening. Dit heeft ertoe geleid dat we vooral
alles veroordelen wat niet appelleert aan onze smaak, vaak zonder dat
we de moeite nemen ons in de materie te verdiepen om er vervolgens iets
zinnigs op te kunnen zeggen. Daar staat tegenover dat we in superlatieven
praten over koffie, kunst en marketingtrucs. Het één is
nog geweldigerder dan het ander. Het fenomeen heb ik al beschreven
in mijn blog. Ik hoop niet dat ik 't' ooit heb, want ik vrees dat het
me alleen maar in de weg zit. Vanaf dat punt wil 'iedereen' iets van je.
Mensen die hun best doen om voor een ander iets te betekenen.. en dan
doel ik niet op de postcodeloterij... dát kan ik waarderen.
Wat zou je graag in of met Rotterdam willen doen als je de mogelijkheden
zou hebben?
De mensen ervan doordringen dat ze zelf de prachtige stad zijn waarin
ze wonen. Auto's ontmoedigen in een ruime zone rond het centrum. De stad
'op het zuiden richten'. waardoor meer speelplaatsen, pleinen en terrassen
van de zon kunnen genieten. Het kan nog een stuk gezelliger.
Waar kunnen we jou absoluut niet tegenkomen?
Waar mensen elkaar afzijken. Waar cynisme heerst.
We schrijven het jaar 2018, waar staat Arthur?
Dat jaar hoop ik terug te kijken op het succes van Arthurs Beauty
en Wellness Salon die vele pieken en dalen, maar ook vele verschijningsvormen
heeft gekend. De tent op Camping Rotterdam is er maar één
van. De boodschap van de Salon zal tijd nodig hebben om door te dringen,
maar uit de monden van jongeren / studenten van nu hoor ik soms al hoopvolle
gedachten en overtuigingen. Met een beetje geluk wordt de Salon straks
overbodig.
Heb je weleens last van zweet voeten?
Nooit, ... en op de Camping gooi ik die van anderen eerst in een voetenbad.
Zonder bad geen massage! Dat kost wat meer, maar in een wellnesssalon
die zichzelf met luxe profileert, heb je voor dat geld hoogstens een glaasje
jus.
Favoriete theaterstuk?
(1.) Dood van een Handelsreiziger. Ro Theater. 1993, maar ook (2.) Bernadetje
van Alain Platel, Arne Sierens een productie van Victoria(Gent) 1996.
De volgorde is inwisselbaar.
Waarom?
Ad 1. Zelf aan gewerkt. In die tijd deed ik gemiddeld meer dan twee tournees
per jaar met het Ro. Ik heb het stuk wel 30 keer vanaf het zijtoneel staan
bekijken. Lou Landré, Paul Kooij, Stefan de Walle... smullen!
Ad 2. Ik moest verschrikkelijk huilen aan het einde van de voorstelling.
Ik kon even niet opstaan om de zaal te verlaten. Ik dacht even dat ik
mijn leven had laten passeren zonder het te hebben opgemerkt.
Waar kunnen we Rotterdam het best mee vergelijken?
Met de SS Rotterdam. Groots en meeslepend, historisch van waarde, vanalles
te doen, ... maar ... werkt de motor wel? We hebben het te druk met hoog
opgeven over onszelf. Zelfs Niet lullen maar poetsen, klinkt
in mijn oren als much ado about nothing. Rotterdam moet naar
binnen kijken, de roeispanen zoeken en gaan roeien. Bij voorkeur dezelfde
kant op. 'De Rotterdamse mentaliteit' is in mijn ogen sterk verdeeld.
We omheinen onze tuintjes, terwijl we elkaar zouden moeten gaan uitnodigen.
Bij voorkeur ook met regelmaat thuis! Ik ben bijvoorbeeld heel nieuwsgierig
naar de woonomgeving van mijn facebookvrienden. Ik krijg het plaatje niet
compleet met mijn ontmoetingen buiten de deur. Misschien gaat
Arthurs B&W Salon dit jaar op huisbezoek.
Waar ben je gevoelig voor?
Waarvoor niet? Waarschijnlijk is dat mijn grootste handicap.
Ik kan extreem fel op 'nare ego's', ijdelheid en vanzelfsprekendheid reageren.
Een zekere nederigheid zou ons sieren. Kijk eens goed om je heen. Lees
eens een krant. Kijk nog even goed rond onder je vrienden nu ze er nog
zijn. Niets is vanzelfsprekend!
Favorite hangplek in Rotterdam?
de Gouvernestraat, voorheen Lantaren/Venster, 'mijn huiskamer'. Sinds
de verhuizing van LV is er een nieuw instituut op Zuid ontstaan met een
onmiskenbare potentie, maar het is geen vervanging van LV in het centrum.
ok Arthur bedankt man, je bent kort van stof maar ik kan je volgen!
Door: Martin Roedolf
|